بنا به گفته گزنفون «رسم ایرانیان این است که در شکار مانند یک آرایش جنگى حرکت مىکنند و توجه خاص پادشاه به این امر مؤید بر این قول است که شکار در نظرش مکتب جنگ و میدانى براى تمرین فنون حربى است»[1]. همچنین گوید در شکارگاه «غذاى جوانان به غیر از گوشت شکار منحصر به سبزى است»[2].
[1]- گزنفون، 1386، کورش نامه، ترجمه رضا مشایخی، ص 9.
