جواز گوشتخواری در وندیداد2
درباره جواز گوشتخواری در وندیداد در فرگرد هفتم چنین آمده است که دامپزشک باید «گوسفند را به ارزش یک خوراک[1] گوشت درمان کند»[2].
در فرگرد چهاردهم نیز آمده است که کسی که سگ آبی را بکشد باید برای جبران گناه خویش به عنوان کفاره «هیجده اَشَوَن مرد را به خوراکی سیر از گوشت و نان و «هَوار» و شراب میهمان کند»[3].
در فرگرد هجدهم پاداش کسی که به مردان اشون گوشت دهد بهشت برین است. در این فرگرد چنین آمده است:
«کسی که همچند مرغ من «پرودرش» گوشت به اَشَوَن مرد بدهد، من – اهوره مزدا – نیازی نمی‌بینم که از او پرسشی دیگر باره کنم. او یکراست به بهشت خواهد رفت»[4].
[1]- «یک قطعه گوشت» (دارمستتر، جیمس، 1388، مجموعه قوانین زرتشت، ترجمه موسی جوان، ص 151). در ترجمه استاد هاشم رضی «یک خورش از گوشت» (رضی، هاشم، 1385، وندیداد، ج 1، ص 401)آمده است.
[2]- دوستخواه، جلیل، 1391، اوستا، ج2، ص 737، وندیداد، فرگرد هفتم، بند 43.
[3]- همان، ص 822، وندیداد، فرگرد چهاردهم، بند 17.
[4]- همان، ص 851-852، وندیداد، فرگرد هجدهم، بند 29.
